خبرنامه شماره98
هدف نهایی در آبزی پروری، افزایش بازده تولید جهت به حداكثر رساندن سـوددهی می باشد. در سال هـای اخیـر، افزایش تراكم در سیستم های آبزی پروری به عنوان یكی از روش های افزایش بازده تولید مورد توجه خاصی بوده است. اما این امر با توجه به کاهش کیفیت آب و ایجاد شرایط تنش‌زا ممكن است سبب افزایش ابتلا به بیماری در ماهی و میگوی پرورشی گردد. اغلب عوامل بیماری زا در ماهی و میگوی پرورشی، عوامل فرصت طلبی می باشند که همواره در محیط زیست آبزیان وجود دارند و به مجرد اینکه سیستم ایمنی آبزیان توسط شرایط تنش زا به خطر می افتد، بیماری بروز می نماید. امروزه استفاده از آنتی بیوتیك ها جهت درمان بیماری های ماهی و میگوی پرورشی به طور گسترده مورد انتقاد قرار گرفته است كه دلایل آن عبارتند از: افزایش مقاومت باكتریها در برابر آنتی بیوتیك ها، از بین رفتن فلور میكروبی محیط زیست، هزینه بالا و عوارض جانبی این داروها بر ماهی و میگو ثابت گردیده است كه برخی از آنتی بیوتیك ها سیستم ایمنی را سركوب می كنند و موجودات آبزی را بیشتر مستعد پذیرش بیماری های باكتریایی، ویروسی و انگلی می نمایند. افزایش نگرانی های ناشی از مصرف آنتی بیوتیك ها منجر به كاهش استفاده از آنتی بیوتیك ها در صنعت آبزی پروری آمریكا و اروپا گردیده است. این تغییر سیاست برای صنعت آبزی‌پروری مفید بوده و بدین ترتیب جهت توسعه راهكارهای مختلف كنترل بیماری ها با رویکرد پیشگیری از بیماری ها مفید واقع شده است. استفاده از افزودنی های خوراک از جمله راهكارهایی می باشند كه علاوه بر تأمین مواد مغذی لازم در جهت حمایت از رشد و نمو آبزیان، در افزایش سلامت، مقاومت نسبت به تنش و عوامل بیماری زا نیز می توانند مفید واقع شوند. از این رو در سالهای اخیر تحقیقات فراوانی در زمینه استفاده از افزودنی های خوراک موثر در بهبود سلامتی ماهی و میگو، صورت گرفته است. از جمله این افزودنیهای خوراک، پروبیوتیک ها (زیست یارها) می باشد.
