خبرنامه شماره52
مايكوتوكسين ها متابوليت هاي ثانويه قارچ هاي رشته اي هستند كه باعث بروز واكنش هاي مسموميتي یا مايكوتوكسيكوزيس ميشوند. قارچ هاي فوزاريوم، آسپرژيلوس، پنيسيليوم، كلاويسپس و آلترناريا فراوان ترين قارچ هايی هستند كه اين سموم را توليد و غذاي انسان و خوراك حيوانات را طی دوره رشد گياه در مزرعه و يا طی انبارداري آلوده مي نمايند. تاكنون بيش از 400 نوع مايكوتوكسين جداسازي شده است، اما تعداد سمومي كه از لحاظ عملي در تغذيه حیوانات اهلی (دام، طیور و آبزیان) مورد توجه هستند محدود مي باشند و آن ها را به شش گروه اصلي آفلاتوكسين ها، تريكوتسن ها، زيرالنون، اكراتوكسين ها، فيومنيسين ها و آلكالوئيدهاي ارگوت تقسيم بندي مي-نمايند.
یک قارچ مي تواند مايكوتوكسين هاي متفاوتي توليد نماید و به عبارت دیگر يك مايكوتوكسين مي تواند توسط قارچ-هاي متفاوتی تولید شود. قارچ هاي رشته اي در واكنش به شرايط تنش زا مانند گرما، سرما، انجماد، تغييرات يا محدوديت اكسيژن، مايكوتوكسين ترشح مي نمايند.
اگرچه مایکوتوکسین های مختلف، با مکانیسم های متفاوتی بر بازده و عملکرد سیستم ایمنی حیوانات اهلی تاثیر سوء می گذارند، اما آفلاتوکسین ها به دلیل توانایی ورود به شیر، گوشت و تخم مرغ از لحاظ سلامت جامعه انسانی حایز اهمیت ویژه ای هستند.
در این خبرنامه به روش ها و استراتژی های کاهش آفلاتوکسین M1 در شیر پرداخته شده است.
