مقالات علمی متعددی در زمینه تاثیر هر یک از مایکوتوکسین‌ها در گونه‌های مختلف حیوانات اهلی منتشر شده است، اما سوال اساسی این است که تاثیر ترکیبی این سموم به چه شکلی می‌باشد؟
این سوال از این حقیقت ناشی می‌شود که اغلب غلظت هر یک از مایکوتوکسین‌ها برای کاهش تولید یا وقوع بیماری‌ها در خوراک،کمتر از آن چیزی است که در مطالعات انجام شده، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این زمینه تاثیرپذیری حیوانات از هر یک از سموم نسبت به تاثیرات بیش از یک نوع مایکوتوکسین میتواند برابر با جمع دو اثر (افزایشی) و یا بیشتر از مقدار محاسبه شده مجموع اثر آنها (سینرژیستی) و یا کمتر از پاسخ پیش بینی شده از هر یک از سموم به تنهایی (آنتاگونیستی) باشد.
بر این اساس هشدارهای فراوانی به پرورش دهندگان حیوانات درمورد آلودگی همزمان خوراک دام با مایکوتوکسین‌ها و پاسخ‌هایی که در حیوانات مصرف کننده این خوراک ایجاد می‌شود، داده می شود. حضور انواع مختلف مایکوتوکسین‌ها در خوراک ممکن است سبب ایجاد انواع تداخل‌های سینرژیستی بین انواع مایکوتوکسین‌ها گردد. اثرات سینرژیستی موقعی رخ می‌دهد که ترکیب دو مایکوتوکسین بیشتر از اثر هر یک از آنها به تنهایی باشد.
