لنگش مشکلی رو به رشد در طیور صنعتی و یکی از عوامل مهم تلفات در جوجه‌های گوشتی می‌باشد. لنگش تحرک طیور را تحت تاثیر قرار می‌دهد و معمولا همراه با درد است. لنگش سبب خواهد شد پرندگان متحمل درد شوند و حرکات طبیعی آن‌ها محدود گردد که نتیجه آن به احتمال زیاد کاهش دریافت آب و دان می‌باشد. اختلالات حرکتی و لنگش بر کارآیی و سلامت طیور تاثیر منفی می‌گذارد تا جایی که سبب افزایش بیماری و تلفات طیور و زیان اقتصادی قابل توجه در طیور صنعتی می‌شود. روش‌های بسیاری جهت کاهش علایم لنگش در صنعت طیور وجود دارد، اما آیا پروبیوتیک‌ها نیز در این زمینه تاثیر گذار می‌باشند؟ رایج‌ترین علت لنگش در جوجه‌های گوشتی تجاری، کندرونکروز باکتریایی همراه با استئومیلیت (BCO) می‌باشد که پیش‌تر نکروز سر استخوان ران نامیده می‌شد. کندرونکروز باکتریایی همراه با استئومیلیت توسط باکتری‌هایی ایجاد می‌شود که از راه گردش خون به مفاصل می‌رسند و در صفحه استخوانی در حال رشد تزاید می‌یابند و سبب آسیب می‌شوند. عامل باکتریایی کندرونکروز باکتریایی همراه با استئومیلیت می‌تواند وارد گردش خون گردد و در دستگاه گوارش جایگزین شود. مطالعات اولیه تاثیر مثبت بایومین® ایمبو را بر سلامت روده تصدیق می‌نماید. همان طور که یک روده سالم، انتقال باکتریایی از روده را کاهش می‌دهد، این تئوری مطرح می‌گردد که آیا سین بیوتیک‌های افزودنی به جیره مانند بایومین® ایمبو می‌تواند علایم لنگش ایجاد شده به علت کندرونکروز باکتریایی همراه با استئومیلیت را کاهش دهد. آخرین دستاوردهای تحقیقاتی دپارتمان علوم طیور دانشگاه آرکانزاس، این تئوری را تایید می‌کند و نشان می‌دهد که اثر پیشگیرانه بایومین® ایمبو جیره، به صورت مشخصی علایم لنگش را در جوجه‌های گوشتی کاهش می‌دهد. نتایج این مطالع در آپریل 2012در مجله Poultry Science به چاپ رسیده و در این خبرنامه خلاصه جدیدی از آن آمده است.