افزایش تمایل به پرورش آبزیان و جهانی شدن تجارت غذاهای دریایی به پیشرفت‌های قابل توجهی در صنعت آبزی پروری منجر شده است. لیکن اقتصاد مدرن آبزی‌پروری سبب افزایش تراکم در مزارع شده است که نتیجه آن افزایش احتمال قرار گرفتن در شرایط استرس است.
پرورش دهندگان به خوبی با مفهوم استرس در تکثیر و پرورش آبزیان آشنا هستند. استرس را می‌توان منشا اصلی بروز مشکلاتی نظیر کاهش رشد، بیماری‌ها و تلفات در تولید دانست. با بروز شرایط استرس، بیماری‌هایی رخ می دهند که منجر به خسارات اقتصادی جدی در دوره پرورش می‌شود.
در چند دهه اخیر، کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها سبب افزایش قابل توجه استفاده از مواد افزودنی شیمیایی و داروهای دامپزشکی شده است. امروزه با توجه به اسناد گسترده‌ای از تکامل مقاومت باکتری‌های بیماری‌زا در برابر ترکیبات آنتی‌بیوتیکی، استفاده از این ترکیبات به عنوان یک اقدام پیشگیرانه به شدت زیر سوال رفته است. علاوه بر این، مشکلات زیست محیطی مرتبط با مواد افزودنی شیمیایی نیز وجود دارد. بنابراین، نیاز به روش‌های جایگزین در حال افزایش است و سهم پروبیوتیک‌ها، پری‌بیوتیک‌ها و سین بیوتیک‌ها ممکن است قابل توجه باشد.
در این مقاله تلاش شده است تا به بررسی تاثیر ترکیبات سین بیوتیکی بر کنترل استرس در آبزی پروری پرداخته شود.
