در جوامع مدرن انسانی، خوراک تنها برای برطرف کردن گرسنگی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد! ما غذاهایی با کیفیت و طعم خوب را انتخاب می‌کنیم که حتی المقدور بر سلامت ما نیز تاثیر مثبتی داشته باشند. با توجه به چند دلیل تولید غذا به طور روز افزونی مشکل شده است. اولا، تغییرات اقلیمی بر پیچیدگی‌های کشاورزی افزوده است و هزینه‌های تولید را افزایش داده است. ثانیا، تقاضا برای تولید با کیفیت بالا به یک باور مترقی تغییر یافته است که نیاز به حساسیت در تولید، رفاه حیوان، کیفیت غذا، قدرت ردیابی، آنالیز خطر و کنترل نقاط بحران (HACCP) دارد که امروزه توسط عمده‌ی تولیدکنندگان غذا به عنوان کلمات مصطلح همه روزه مورد توجه قرار می‌گیرد. نهایتا، افزایش مقررات ملی و بین المللی، و به کار بردن جریمه‌های سنگین برای تولید کنندگان خاطی سبب دلسردی مزرعه‌داران شده است. گرچه غالبا نقش کلیدی کشاورزان و تولید کنندگان گوشت و شیر در زنجیره غذایی انسان نادیده گرفته می‌شوند، می‌بایستی در این خصوص توجه بیش‌تری به آن‌ها صورت پذیرد. سازمان تجارت جهانی (WTO) مصرف شیر را به عنوان یکی از شاخص‌های زندگی استاندارد در کشورها مورد توجه قرار داده است. میانگین مصرف شیر و فرآورده‌های لبنی در جهان (به استثنای کشورهای آسیایی) بالغ بر 100 کیلوگرم در سال برآورده شده است. شیر با چربی کامل، پس چرخ، نسبتا پس چرخ، غنی شده با مینرال‌ها، ویتامین‌ها، امگا – 3 و کلسیم، بدون لاکتوز، طعم‌دار شده و شیر ترش شده برخی از گزینه‌های در دسترس صنایع شیر برای ارضا کردن تقاضای مشتریان است. اما چه می‌شود اگر شیر آلوده به مایکوتوکسین‌ها باشد؟ ذهنیت نگارش این مقاله از خواندن یک مقاله جالب توجه که در مجله موضوعات بین المللی گاوهای شیری (International Dairy Topics) توسط پروفسور شو (Schuh, University of Veterinary Medicine - Vienna) منتشر شده بود نشات گرفت، که بر موضوع تاثیرات مایکوتوکسین‌ها بر سلامت و عملکرد گاوهای شیری و بر کیفیت محصولات لبنی متمرکز شده بود. همان‌گونه که مطالعه خواهید کرد، ضرب المثل قدیمی "ما آنچه می‌خوریم، هستیم" در مورد حیوانات نیز مصداق دارد.