یک گاو شیری تا زمانی که میزان تولید شیرش بیش از هزینه‌های صورت گرفته برروی آن نباشد، سودآور نخواهد بود. گواه این ادعا از آن جا نشات می‌گیرد که در چند دهه‌ی اخیر گاوهای شیری و به خصوص هلشتاین برای بهبود شاخص‌های فنوتیپی به منظور بهبود تولید و ترکیبات شیر انتخاب شده‌اند (Sonstegard et al., 2001). لیکن، براساس شواهد موجود در بسیاری از مزارع پرورشی، افزایش تولید شیر با افزایش وقوع بیماری‌های متابولیکی هم‌چون تب شیر، کتوز، اسیدوز شکمبه‌ای، وقوع بالای ورم پستان بالینی و تحت بالینی، مشکلات پا و کاهش عملکرد تولید مثلی همراه می‌شود (Fink- Gremmels, 2008). تولید شیر بالا تنها زمانی که ژنتیک با مدیریت مناسب - با محوریت تغذیه مطلوب - به خوبی اعمال شود، محقق خواهد شد. چالش پرورش دهندگان گاو شیری برای تامین احتیاجات تغذیه‌ای گاوهای شیری در حالی‌که تلاش برای حداقل کردن تفاوت در وزن گاوها، جلوگیری از بروز مشکلات گوارشی، حفظ سلامتی و تامین احتیاجات مواد مغذی برای تولید بالا براساس این حقیقت که گاوهای شیری احتیاجات بسیار وسیعی در طول دوره‌های مختلف شیرواری دارند، تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در این ماهنامه علمی، تلاش شده است تا نشان داده شود که چگونه ابزاری برای مدیریت خطر مایکوتوکسین‌ها می‌تواند سودآوری گله را تحت تاثیر قرار دهد.